THE SEA
Natividad Marquez
Why does the sea laugh, Mother?
As it glints beneath the sun?
It is thinking of the joy, my child
That it wishes every one.
Why does the sea sob so, Mother?
As it breaks on the rocky shore?
It recalls the sorrows of the world,
And weeps forevermore.
Why is the sea so peaceful, Mother?
As if it was fast asleep?
It would give our tired heart, dearest child
The comfort of the deep.
ANG DAGAT
Bakit baa ng dagat nakangiti,Ina
Sa kislap ng haring araw?
Ito ay nag- iisip ng kagalakan, aking anak
Na hinahangad niya sa bawat isa.
Bakit ang dagat umiiyak
Nang ito’y sumslpok sa batuhang dalampasigan?
Ito ay alaala ng kalungkutan ng mundo,
At lumuha ng walng katapusan.
Bakti ang dagat ay tahimik,Ina
Na para bagang kay bilis matulog?
Ito ay nabigay ng pagod sa puso,
minamahal kong anak,
Para aliwin ang kalaliman.
AN DAGAT
Ta daw an dagat nakangirit, Ina ko
Na nagkislap sa irarom kan saldang?
Ini ay nag-iisip kan kaogmahan,aki ko
Na minamawot niya sa lambing saro,
Ta daw an dagat nagtatangis,Ina ko
Kun ini ay nagtatama sa kagapuan na baybayon?
Ini an nagpaparumdom kan kamunduan kan kinaban
Asin naghibi na mayong kasagkuran
Ta daw an dagat ag tuninong,Ina ko
Na garong nagkakaturog?
Ini ay nagdudulot kapagalan sa puso,padangat kong aki
Para lingaon an kairaruman.
No comments:
Post a Comment